Hoe gaat het met je, lieve Esther
Ik hoop van harte dat het heel goed met je gaat.
Dat je een fijne tijd beleeft met je staycation im Hintergarten of misschien toch op vakantie.
Wanneer je thuis blijft, maak je er dan wel een feestje van?
Nog meer dan anders?!
Wij proberen dat hier nu met z'n tweetjes ook..
Al werkt er 1 zich helemaal het apelazerus, even inhalen van begin dit jaar...
Toch nemen we even een moment samen, even knuffelen tot een jaloerse hond er tussen springt.
:D
Een epiphany.. een openbaring op z'n Nederlands, had ik vanmorgen.
- Mooi woord epiphany..heb jij dat ook van die woorden die je mooi vind? -
Ik dacht wel na over de afgelopen week en hoe ik me voelde.
Daarbij komt dat ik vanwege het werk. ,me niet helemaal fit voelen en een zieke hond nog niet toegekomen was aan mijn kaartlegging van de Nieuwe Maan.
Ik had er vluchtig naar gekeken. Mooie kaarten die zeker iets beloofden.
Maar vanmorgen dacht ik dus: nu eerst die kaartlegging doen met m'n duffe hoofd.
Voor ik er goed en wel aan toe was, was het alweer 11 uur. Ken je dat?!
Maar de kaarten waren best duidelijk dus een uurtje later was ik er al doorheen.
Ik schrijf het altijd uit in m'n heksendagboekje, zo ook vanmorgen.
Opeens bij kaart 3 of 4 snapte ik het.
Mijn gevoel van de afgelopen 2 weken.
Ik kon er namelijk niet precies m'n vinger opleggen.
Verdriet? Afscheid? Kids op vakantie zonder mij?
Wat er nu voor zorgde dat ik me steeds minder goed voelde, ik wist het niet.
Tot die kaart.
Het ging over een diepere laag afscheid nemen.
Tuurlijk, het is logisch dat je stilstaat bij het einde van het basisschool tijdperk.
Kleine jongens worden groot, net als die grote griet die nu al naar het MBO gaat.
Allemaal prima.
En ook veranderen van voetbalclub was hier een dingetje.
Dat ze op vakantie gaan met hun vader, is ook prima.
Maar de diepere laag zit 'm in, afscheid nemen van de Dominicus Savio.
In mijn vorige Inspiratiemail zei ik al dat ik het echt een toffe school vind!
Een aanrader als je kids in Harderwijk naar school gaan.
Maar wat mij betreft was het wel wat meer.
12 jaar lang ben ik daar elke schooldag naar toe gefietst.
Kreeg ik wekelijks mailtjes van de juf met de activiteiten voor de komende week.
De nieuwsbrieven, de vragen om hulp bij de diverse activiteiten.
Hoorde ik verhalen van de kids uit de klas van zoonlief.
Al kwam ik natuurlijk steeds minder vaak en het laatste jaar al helemaal weinig.
Meefietsen en ophalen was er natuurlijk niet meer bij.
(Wat een vrijheid gaf mij dat!)
Dus het ging al naar steeds minder school in mijn dagelijks leven.
Wat voor mij die diepere laag is, is dat de school een vast gegeven was in ons leven.
De afgelopen 12 jaar is er nogal wat gebeurt.
En ja bij iedereen hoor, absoluut.
Voor mij voelde het echt als een veilig iets, en heel gezellig, prettig team, schoolgebouwen..
In die roerige tijden gingen mijn kids toch prettig naar school.
Of in ieder geval op school was het fijn.
En konden ze thuis even vergeten, was er afleiding en een lieve juf.
Het is niet alleen het basisschooltijdperk wat afgelopen was.
Ook die houvast, zo op de achtergrond, maar wel altijd daar.
Nu hebben we alleen thuis als houvast.
Als baken, veilige haven en dat voelt goed.
Heel lekker dat we dit hebben.
Dit geven we zelf steeds meer vorm, we bewegen mee.
Maken het allemaal eigen.
Lekker voelt dat.
www.estherfoppen.nl
Reactie plaatsen
Reacties