Ongemakkelijk?! Waarom?!!

Gepubliceerd op 22 maart 2020 om 17:35

Tja.. een blog.
Eigenlijk niet heel veel inspiratie, en toch ook weer wel.
Over deelnemers die er toch niet blijken te zijn of zich stil houden.
Over dames die mailtjes en berichtjes van mij krijgen.
Persoonlijk.
En niets laten horen.
Echt, ik kan er niet bij.
Ik ben ook wel eens laat met reageren, maar dan echt glad vergeten.
Dus verwacht ik ook maar dat de dames die niet reageren, het glad vergeten zijn.
En niet dat het is dat ze niet durven te antwoorden.
Want dat ze dan nee gaan zeggen en dat durven ze eigenlijk niet.

 


Of vinden ze ongemakkelijk..
Terwijl ik meer heb aan duidelijkheid.
En dat is ook wat ik voorleef: niet de gewenste antwoorden geven en jezelf in een ongewenste positie manoeuvreren, maar duidelijkheid.
Zeg gewoon als je geen zin hebt om naar die verjaardag te gaan.
In plaats van met tegenzin er heen gaan, er zitten en doodmoe thuis komen en tijd hebben verspild.
En ja je kunt best iets doen omdat een ander dat fijn vindt.
Maar tot op welke hoogte?
Tot waar mag je jezelf aan de kant zetten?
Nooit als het ten koste gaat van jezelf.

Ik vind dit cocoonen best lekker. Kan me dagen thuis vermaken zonder er op uit te hoeven.
Of soms denk ik als ik al die leuke dingen zie op social media, oo daar wil ik ook wel heen.
Als ik er dan ben, denk ik..na een klein uurtje al: ooo ik wil weer naar huis.
Ondanks die rode sokken!
Het gaat er om dat je jouw leven leeft.
En niet vanuit de angst dat men iets van je vind.
Er blijven genoeg mensen over die het heerlijk vinden om overal maar aan mee te doen.
Steeds vooraan te staan.
Met elke gelegenheid hun giechel vooraan op social media.
Laat die mensen dat lekker doen.
Ik word er al moe van als ik er naar kijk.
Dat najagen van iets..
Terwijl ze zelf niet eens weten wat dat iets is.
Zich zo op die manier iets of belangrijk voelen..
En ondertussen denk ik alleen maar, wat een leeg en oppervlakkig bestaan.
Heerlijk voor hun.
Voor mij niet.
Even goede vrienden!

Ik had trouwens deze Inspiratiemail gister willen versturen.
De voorbereiding was er al, het tabblad stond zelfs vanmorgen nog open.
Maar het leven kwam tussendoor.
Moeder zijn.
Eerst met jongste praten over van alles en nog wat, terwijl we samen aan het tekenen waren.
Daarna met oudste in conclaaf over verschil van inzicht.
En trust me, dat heb ik regelmatig met die puber...
Als laatste op de avond nog gezellig vanwege buikpijn, waarschijnlijk een blaasontsteking met haar op de HAP zat. En het dat ook bleek te zijn.
Gelukkig sloeg de medicatie gelijk aan en is m'n kind pijnvrij.
(bij haar vader dit weekend, blijven rare dingen en weer wennen, maar hey I did not die! :P )
Zo lukte het gister dus nog niet om deze mail te versturen.
Er moest namelijk nog een stukkie bij.
Het blog was nog niet geschreven.
Ik wist van de week een super onderwerp, niet opgeschreven.
Volgende keer wel doen dus.

Net als mij een berichtje sturen.
Als ik je een aanbod heb gedaan.
Ik beloof je niet boos te zijn als je niet ingaat op mijn aanbod.
Misschien een tikkie teleurgesteld.
Maar zeker niet boos of verdrietig.
Nou misschien ook iets verdrietig.. want het kan zoveel makkelijker.
Jouw leven.
Echt.
Dan is het wel tijd om die excuusTruus in de spiegel aan te kijken en weg te sturen.
Daarvoor in de plaats ActionAngela naar voren te halen en aan de bak te gaan.
Als dat een dag later is met iets zoals deze Inspiratiemail, soit!!
Zolang het maar gebeurt.

En jij? Blijf jij veilig excuusTruzen of vind je ook dat je het niet kunt maken tegenover jouw geliefden en omgeving om ActionAngela niet te voorschijn te toveren?!!
Laat je het weten?

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.